Przeważnie biało niebieskie płytki, azulejo, zdobią wiele budynków w Portugalii. Pomagają również kontrolować temperaturę w domach. Koncepcja ta została wprowadzona, gdy rządzili tu Maurowie. Portugalska nazwa pochodzi od arabskiego słowa „al-zulaich”, co oznacza „polerowany kamień”.
Wizerunki ludzi są zakazane w islamie, a mauretańskie azulejos wykorzystywały w swoich projektach geometryczne kształty. Później, gdy panowanie mauretańskie dobiegło końca, producenci płytek zaczęli malować skomplikowane sceny z historii Portugalii i chwalić odkrywców podróżujących po świecie. Płytki opowiadają również historie o życiu codziennym, opisują sceny religijne, a także portretują władców i rodzinę królewską.
Na początku XX wieku wiele barokowych kościołów w Porto udekorowano niebieskimi płytkami ceramicznymi. Te na elewacji Igreja do Carmo ilustrują założenie zakonu karmelitów. Kościół Capela das Almas posiada sceny z udziałem św. Franciszka z Asyżu i św. Katarzyny z Aleksandrii.
Azulejo mogą być w dowolnym kolorze. Zdobione są nimi nie tylko kościoły. Podczas spacerów po Porto zauważyliśmy wiele prywatnych domów ozdobionych płytkami ceramicznymi
