Celem tej wyprawy było poznanie prekolumbijskiej Ameryki. W odległości około 1000 km od granicy z USA dotarliśmy do najbardziej na północ wysuniętej części Mezoameryki, do miejsca gdzie zaczyna się rejon wyróżniający się kamiennymi budowlami. Obszar ten zamieszkiwany jest przez ludność Huasteka. Poszukując miejsc archeologicznych dotarliśmy do mało znanych wykopalisk nazwanych Tamuin. Było to miejsce rytualne z dużą podniesioną platformą zawierającą kilka ołtarzy, jeden z nich o fallicznym kształcie. Dla Huasteków był to symbol płodności i możemy sobie wyobrazić, że temu właśnie dedykowany był ten ołtarz. Wokół ołtarza znajduje się kilka malowideł. Jest to seria obrazów przedstawiająca ważne osoby w bogatych szatach.

Inne ważne archeologiczne wykopaliska Huasteków o nazwie Tamtoc położone są zaledwie kilka kilometrów od Tamuin. Ciekawy jest tu duży centralny plac, który prawdopodobnie był centrum miejskim i administracyjnym. Zawiera on pięć platform i wiele innych otaczających ją struktur. Tylko niewielka część starożytnego miasta została przebadana. Na podstawie odkryć archeologicznych wiemy dziś, że było to dobrze zorganizowane społeczeństwo oparte na rolnictwie. Zamieszkiwało ono ten obszar pomiędzy 600 p.n.e a rokiem 1350 naszej ery. Najbardziej wyróżniająca cechą tego miejsca jest feminizm. Wiele kamiennych pomników przedstawia kobiety, większość ludzkich szczątków tam znalezionych to również kobiety.

Niektóre z rzeźb znalezionych w Tamtoc są unikalne w swojej formie dla Mezoameryki. Jedna z nich znana jako „Władca” to dolna część pomnika mężczyzny. Rzeźba ta przedstawia ważną osobistość. Jest prawdopodobnie władcą Tamtoc, ponieważ położenie dłoni wskazuje na gest noszenia laski marszałkowskiej. Jego nagość i przesadzona wielkość genitaliów interpretowana jest jako wyraz dużego znaczenia płodności wśród tych ludów i kult fallusa.

Pomnik znany jako „Kapłanka” to duży, o wadze przeszło 30 ton monolit przedstawiający trzy postacie kobiece, dwie z nich bez głowy. Interpretowany jest jako kalendarz księżycowy i pochodzi prawdopodobnie z okresu pomiędzy 1150 i 700 r. p.n.e.

Kolejna niezwykła rzeźba ma znaczącą nazwę „Wenus z Tamtoc”. Znaleziono ją w sekcji Conjunto Norte w 2005 roku. Ma ona prawdopodobnie 2500 lat i leżała w wodzie przez przynajmniej 2000 lat. Nie ma drugiej tak starej i tak bogatej w detale rzeźby w Mezoameryce. Może ona konkurować z dziełami sztuki starożytnej Grecji. Fakt, że przedstawia ona kobietę, sugeruje ważną rolę kobiet w życiu społecznym, politycznym i religijnym wśród Huasteków. Wenus z Tamtoc ma wystające tatuaże na piersiach i udach. Liczba punktów nie jest przypadkowa. Wskazują one na 52-letni cykl kalendarza używanego w Mezoameryce, a także 104-letni cykl księżyca i słońca.